ΜΕΤΑ ΤΑ ΠΟΙΚΙΛΜΑΤΑH βόλτα μου ανασκαφή κι ο δρόμοςμια φλέβα χαραγμένη της ερήμου,εγκάρσια τομή στην εποχή μουνωπή, βαθιά. Ανοίγοντάς την, όμως,κι όλες τις περασμένες φανερώνει,περίτεχνα ποικίλματα στο γκρίζοσκυρόδεμα του τόπου μου. Τι χτίζω;Κάτι που θ’ αντιστέκεται στη σκόνηή που σωρεύει σκόνη παραπάνω;Ψάχνω να βρω, μ’ απόγνωση, την ύλητην πρώτη μου κι αστείρευτη να στείλει,σαν μήνυμα, μορφή, για ν’ ανασάνωπιο πέρα απ’ τις γωνιές και τις γραμμές σου,Γοργόνα μου, πουκάμισο του Νέσσου.