Ρόδω, παραμένω άδεια υδρίακάτω απ’ της αγάπης σου την κρήνηπου ήδη έχει στερέψει.Προσμένω μια κάποια ματιά σου,έστω μια μόνο σταλαγματιά σου.Κανείς, ποτέ δε θα σε κρίνειγια τη μακρά σου απουσίαγια την αξημέρωτη νύχτα.Περιμένω ένα κάποιο φωςαληθώς αναστάσιμοαπ' τα ωραία πράσινα μάτια σου.Επιμένω ν' ακούσωτο λόγο σου εκρηκτικόόπως τότε στην Κνωσόπου είχες υψώσει το χέρι σουως την καρδιά του ήλιου.Παραμιλητό μεθυστικόαληθινός αγάπης όρκοςαντίλαλος στους αιώνες των αιώνων.(απόσπασμα από το βιβλίο)