Ποτέ σου δεν κατάλαβεςΌτι δε με μεγάλωσαν άνθρωποιΌτι είμαι αποκύημα καταιγίδαςΑδερφή των κεραυνώνΌτι το σπίτι μου κατοικείται μόνο από βροχήΌτι η δοτικότητά μου στον έρωτα και τις αισθήσειςΚάνει πιο πρόθυμες τις ανάσες που παίρνωΑλλά ποτέ δεν ξεχνώΌτι εδώ που είμαι εγώΔεν υπάρχει οξυγόνο