Στον Εγκέφαλο του ΙλχάνΚαι καμιά φορά τύχαινε καθώς που κοιμόμουννα κρεμάζει το χέρι μετέωροέπαιρνα τότε το μικρό ψαλιδάκιπου κρύβοντας πάντα στο κομοδίνο μουγια να κόβω τα νύχια μουκαι προσεχτικά μη ξυπνήσωτη γυναίκα γυμνή γυρισμένη στο πλάιέπαιρνα να κόβω το χέρι μουσκάλων' η λάμα στο κόκαλο πάντασκριτς σκρατςθα μπορούσα και να ουρλιάξω αν δεν με είχανεχρόνια τώρα ακρωτηριάσει [. . .](από το κείμενο του βιβλίου)