Είµαι αυτή που επιµένει να φοράει στο λαιµό τηςένα κολιέ µε πυγολαµπίδεςγια να φωτίζει η νύχτα, στο δωµάτιό µου,µε µικρές, διακριτικές και γαλάζιες φλόγες [...] Μια ακόµα ανάµεσα στο πλήθοςψάχνοντας τη γωνιά κάτω απ? το κυπαρίσσιή την αρµονική συγχορδία των κυµάτων [...] Η παράλογη που ανοίγει τον κόσµογυµνόστηθη και ξυπόλυτη,στην πίστα του τσίρκου [...] Αυτή είµαι.Μια µικρή φλόγα κάτω απ? το µανίκιτου τυφλού γείτονα.