Τι ωραία να ξυπνάς και ξαφνικά να βρίσκεις ένα κείμενο που σου καρφώνει την αχίλλεια πτέρνα σου στο χώμα κι ενώ το αίμα στάζει αργά ένα άγριο φιλί σε τυραννάει και σου μετράει τον καιρό με μια μονάδα χρόνου νέα Τα πλατάνια έριξαν τον βαθύ τους ίσκιο τα κυπαρίσσια μια ανάλαφρη σκιά τα πεύκα σού σφύριζαν ασταμάτητα κι εσύ περπατούσες αμέριμνα στις γυμνές αλέες του φθινοπώρου μου Έρχεσαι