ΤΟ ΨΑΡΙΤης θάλασσας ο ύπνος αγριεύειτον βράχο αφανίζει ο αφρόςμαχαίρια ακονίζουνε το φωςη λύπη όπου να 'ναι βασιλεύει.Η τρικυμία στην ακτή κοιμάταιπριν δει της αστραπής την ιαχήτα λόγια που του είπε η βροχήτο ψάρι το ακέφαλο θυμάται.Τα μάτια τού τα έκλεψε η Σελήνητο στόμα του το ήπιε η βουήτα λέπια του λυγμός τα απαλύνει.Γυναίκα τι γυρεύεις να σου πειτο κύμα που δεν βρίσκει τη γαλήνηαδιάκοπα ξεπλένει την πληγή.[Από την έκδοση]