Η ΜΑΝΑ Ο ΠΑΤΕΡΑΣΠώς πέρασανΕκείνη δεν πρόλαβε να φοβηθείκαλά καλάΤα τριζόνια της βαθιάς νύχταςήταν στεριωμένα έξω απ' τα γαλανά τηςμάτιαΆγγελοι μας φορούσαν τις σχολικές ποδιέςΣ' εμένα έλαχε ο κατώτερος κλήροςνα ζήσω ακόμα ως τα τώραμε το φάντασμά τηςΟι άλλοι χαίρονταν αφημένοι στο δρόμοΟ πατέρας άργησε πολύμετέωρος στο κλουβί τουνιώθω ακόμα τα χέρια τουνα με σηκώνουν ψηλά σαν έπαθλοόταν κατάλαβε ότι άξιζα τη λαχτάρα του[Από την έκδοση]