ΛΑΧΤΑΡΗΣΑ ΤΟΥΣ ΑΝΕΜΟΥΣΛαχτάρησα τοὺς ἀνέμουςμὲ τὰ μεγάλα φτερὰ τὰ αἱματοραντισμέναποὺ σ’ ἁρπάζουν στὴ δίνη τουςκαὶ σ’ ἀνεβάζουν ψηλὰστὴ γειτονιὰ τοῦ πυροδότη ἥλιου.Βαρέθηκα τὶς νωχελικὲς αὖρεςκαὶ τοὺς ψίθυρους ἀνάμεσα στὰ φύλλα.Χαρίζω τὰ ὀστᾶ μου στὸ γραῖγο καὶ στὸ σιρόκονὰ τὰ κάμουν φλογέρεςγιὰ τοὺς ἀντρίκειους σκοπούς των.Ἴσως τραγουδήσουν ἐκεῖναὅ,τι δὲν μποροῦνε τὰ χείλη μουτὰ κολλημένα στὸ χῶμα νὰ ποῦνε.(Το ποίημα προέρχεται από τη συλλογή Το σώμα της σιωπής, 1970)