5ανάνηψηΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ η καρδιά από ειρήνη·σκιρτά απαλά η αυγή στο μαξιλάρι,δειλά ανοιγμένα βλέφαρα, τους χύνειμια σιγαλιά υδραργύρου το φεγγάρι·στον ουρανό μόλις αντέχει ακόμαο αλουμινένιος δίσκος του, σαλπάρειτων άστρων το θαμπό πανί, το χώμαμια νοτισμένη οσμή βαθιά αναδίδει.Ούτ' άχνα... Όλα τριγύρω αλλάζουν χρώμαιδρώνει πράσινο αίμα το γρασίδι,τα κάδρα πια έχουν πρόσωπο στους τοίχους,ένα ποτήρι αστράφτει, ένα ψαλίδιμιμείται λες τους μορφασμούς του ψύχους.Ανάμνηση, σκιά του εαυτού του,ένας σκοπός βαθύς μ' άηχους τους στίχους [...]Ποίημα συνθετικό σε επτά μέρη, η Νύχτα εξιστορεί τα ισάριθμα στάδια μιας Εξόδου, και συγχρόνως μιας Κύησης: από τη νάρκη στην έγερση, από τη βύθιση στην ανάνηψη, και από τα μάτια που γνώρισαν τη στάχτη σ' εκείνα που, αύριο κιόλας, θα γεννήσουν το φως.