Αυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό,αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτου απ’ τα ξένα βήματα,αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο,αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο.…Όταν σφίγγουν το χέρι ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο,όταν χαμογελάνε ένα μικρό χελιδόνι φεύγει μέσ’ απ’ τ’ άγρια γένια τους,όταν κοιμούνται δώδεκα άστρα πέφτουν απ’ τις άδειες τσέπες τους,όταν σκοτώνονται η ζωή τραβάει την ανηφόρα με σημαίες και με ταμπούρλα.Αθήνα, 1945-1947Απόσπασμα από το ποίημα . Ι ., από την ποιητική συλλογή «Ρωμιοσύνη», Κέδρος, 1961