Αποχαιρετιστήρια χρώματα των δειλινών. Καιρός να ετοιμάσειςτις τρεις βαλίτσες – τα βιβλία, τα χαρτιά, τα πουκάμισα – και μην ξεχάσεις εκείνο το ρόδινο φόρεμα που τόσο σου πήγαινεπαρ’ ότι το χειμώνα δε θα το φορέσεις. Εγώ, τις λίγες μέρες που μας μένουν ακόμη, θα ξανακοιτάξω τους στίχους που έγραψα Ιούλιο κι Αύγουστο αν και φοβάμαι πως τίποτα δεν πρόσθεσα, μάλλον πως έχω αφαιρέσει πολλά, καθώς ανάμεσα τους διαφαίνεται η σκοτεινή υποψία πως αυτό το καλοκαίρι με τα τζιτζίκια του, τα δέντρα του, τη θάλασσά του, με τα σφυρίγματα των πλοίων του στα ένδοξα λιογέρματα, με τις βαρκάδες του στο φεγγαρόφωτο κάτω απ' τα μπαλκονάκιακαι με την υποκριτική ευσπλαχνία του, θα ‘ναι το τελευταίο.Καρλόβασι, 3.ΙΧ.89Τίτλος ποιήματος: Το τελευταίο καλοκαίρι, από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή «Σφυρίγματα πλοίων» που περιλαμβάνεται στον τόμο «Αργά, πολύ αργά μέσα στη νύχτα», Κέδρος, 1991