[...] Οι μεταφράσεις μου και στην περίπτωση των τραγωδιών του Σοφοκλή ακολουθούν τον κανόνα της ισοσυλλαβίας κατά στίχο αρχαίου κειμένου και αντιστοίχου στίχου της μετάφρασης. Τον κανόνα αυτόν εφήρμοσα για πρώτη φορά στις τραγωδίες του Αισχύλου και επεχείρησα να τον επαναλάβω και στη μεταφραστική προσπάθεια που παρουσιάζεται στην παρούσα έκδοση. Ευτυχώς τούτο κατέστη δυνατό και στις επτά τραγωδίες. [...]Οι επτά σωζόμενες τραγωδίες του Σοφοκλή κατά χρονολογική σειρά διδαχής τους είναι: Αίας (460-450 π.Χ.), Αντιγόνη (442), Τραχίνιαι (438) Οιδίπους Τύραννος (434-432), Ηλέκτρα (417), Φιλοκτήτης (409) και Οιδίπους επί Κολωνώ (401, μετά τον θάνατο του Σοφοκλή, το 406 π.Χ.).(Ανδρέας Χ. Ζούλας, από το προλογικό σημείωμα)