Απόδραση απ’ το ΕγώΚι άφησα το Εγώ μου να κοιμάται βαθιά,σκεπασμένο με τα ισχνά φτερά τουκαι να ονειρεύεται τους αθώους εφιάλτες του.Χάραμα, η μέρα μισοκοιμισμένηκι η γη να χασμουριέται.Ατενίζοντας και χαιρετώντας τον πρωινό ήλιο,εγκατέλειψα με μιας τον περίκλειστο χώρο μου.Άφησα μια για πάντα εκείνο το κλουβίτ’ αναθεματισμένο,δίχως να το πολυσκεφτώ.Ξεχύθηκα στην επαναστατημένη γη.Ήθελα να βγω έξω, να δρασκελίσω γοργάμακριά απ’ τη φυλακή μου.Ήθελα ν’ αποδράσω,ν’ αναπνεύσω καθαρό αέρα,να σμίξει το βλέμμα μουμε τ’ άλλα βλέμματα, τα λεύτερα,να ενώσω την μικρή μου κουκίδαμ’ όλες τις υπόλοιπεςκαι μαζί να φτιάξουμετου κόσμου το ωραιότερο ψηφιδωτό.