Αυτή ’ν’ η αιτία, αυτή ’ν’ η αιτία, ψυχή μου· ας μην ειπώτ’ όνομά της σε σας, αστέρια αγνά. Αυτή ’ν’ η αιτία.Μα δε χύσω το αίμα της, δε θα πληγώσωτο δέρμα της το ασπρότερο από το χιόνι κι απαλόσαν αγαλμάτου αλάβαστρο. Όμως πρέπει ναπεθάνει, αλλιώς θα ξεγελάσει κι άλλους άντρες.Το φως να σβήσω και μετά το φως να σβήσω:αν σβήσω εσένα, φλόγας όργανο, μπορώ ξανάτο πρώτο φως σου να τ’ ανάψω αν μετανιώσω·μ’ αν μια σε σβήσω εσένα, υπέροχο αριστούργημαεξαίσιας πλάσης, πού πια να βρω τη φωτιάτου Προμηθέα για να σου ξαναδώσω ζωή!Άμα κόψω το ρόδι, δεν του ξαναδίνωτη ζωντανή του ορμή, μοιραία θα μαραθεί.