Όταν ενού ανθρώπου ο υπηρέτης πρέπει να παίξει μαζίτου τον σκύλο, το πράμα, βλέπεις, δεν πάει καλά […]Του ’μαθα ό,τι ακριβώς θα ’λεγε κανείς:«έτσι θα ’θελα να διδάξω ένα σκύλο».Πόσοι αφέντες θα το ’καναν αυτό για τον υπηρέτη τους;Όχι, παίρνω όρκο πως έχω κάτσει στον φάλαγγα για πουτίγγεςπου έκλεψε, αλλιώς θα τον είχαν εχτελέσει· έχω κάτσειστον σκύφουνα για χήνες που έπνιξε, αλλιώς θα τονείχαν βασανίσει γι’ αυτό· εσύ δεν τα συλλογίζεσαι αυτάτώρα. Όχι, εγώ θυμάμαι το κόλπο που μου ’καμες όταναποχαιρετούσα τη μαντάμ Σίλβια: δε σου ’πα να κοιτάςεμένα και να κάνεις ό,τι κι εγώ; Πότε μ’ είδες εμένανα σηκώσω το πόδι μου και να κάνω το νερό μου πάνωστο μισοφόρι μιας κυρίας; Μ’ είδες εμένα ποτέ νακάνω μια τέτοια ακροβασία;