Μια χούφτα στάχτη έμεινεριγμένη ευλαβικά κάτω από τον ίσκιο μιας ιτιάςμπαίνει αργά στο χώμα μέχρι να φτάσει ρίζαΜια χούφτα άνθρωπος μέσα στο δέντροΌλα τα άλλα περιττά.Μεσημέρια του 1991, όλοι στη βεράνταΌλοι εκτός από εκείνον«Πού είναι ο μικρός; Πάλι τον Cobain βλέπει στο MTV;»Και γέλαγαν όλοι, εκτός από τον μικρό.Εκείνος άφηνε τα μαλλιά να μακρύνουνκαι στεκόταν στον καθρέφτημέχρι να βρει κάτι κοινό με το είδωλό τουΤη μέρα η γλυκιά τυραννία των ντεσιμπέλ, Nirvanaστην ησυχία της νύχτας η ένωση με το απόλυτο, η Νιρβάνα.Τώρα, σιωπηλά, στέκομαι κάτω από την ιτιάπαίρνω μια ανάσα Kurt και νιώθω ωραίαΑκούω μια κραυγήίσως από ένα τραγούδι τουΊσως κι η ύστατη κραυγή απελπισίαςλίγο πριν αντικρίσει το σκοτάδι του.Ησυχία, είναι εδώ όλοι μου οι φίλοιεσύ δεν μπορείς να τους δειςΕίναι καλά κρυμμένοι στο μυαλό μουΦανταστικά.Ανθίζει ξαφνικά το δέντρογεμίζει καρπούςκάθε καρπός ένας μικρός CobainΤώρα, μπορείς να κοιμηθείς.