Των ποιητών των κλειστών καμαρώντων εργατών των ανήλιαγων υπόγειων αποθηκώντων ακινητοποιημένων σε καρότσι ή σε κρεβάτιτων παραφρόνων, των μεγάλων πνιγμένων της στεριάςτων αλλόκοτων παιδιώντων έγκλειστων με τον τεμαχισμένο ουρανότων ερωτευμένων δίχως απόκρισητων αχώρητων, των μη παραδομένων, των εκδιωγμένωνΤο σπάνιο χαμόγελο προσδοκούμενυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων