Ανάγνωσε στο πρόσωπο της έξοχης Γυναίκαςτην άχραντη λευκότητα στον κόσμο της θανήςδιέγραψε ολομεμιάς το προσωπείο του Άδητα ζοφώδη φαντάσματα ανθρώπινης πληγήςπληγής όλων μας των παθών, του Θανάτου εικόνεςκι ευθύς ανέτειλε το φως στην ξένια φωλιά.Έφυγε η πνοή, παρέδωσε το πνεύμα στη Ζωήή στου Θανάτου το μηδέν χάθηκε η ύπαρξή του;Πού πήγε ο δυναμισμός μιας έκπαγλης ψυχήςπου αποτόλμησε έμπνοα ακραίες εισβολέςστου Άδη του παντοτινού και του φανταστικούπού ακροάστηκε ένσοφα τις μυστικές κραυγές;