ΤείχηΧωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αἰδώμεγάλα κ᾽ ὑψηλά τριγύρω μου ἔκτισαν τείχη.Καί κάθομαι καί ἀπελπίζομαι τώρα ἐδῶ.Ἄλλο δέν σκέπτομαι: τόν νοῦν μου τρώγει αὐτη ἡ τύχη·διότι πράγματα πολλά ἔξω νά κάμω εἶχον.Ἆ ὅταν ἔκτιζαν τά τείχη πῶς νά μήν προσέξω.Ἀλλά δέν ἄκουσα ποτέ κρότον κτιστῶν ἢ ἦχον.Ἀνεπαισθήτως μ᾽ ἔκλεισαν ἀπό τόν κόσμον ἔξω.