Ο Ζαν Κοκτώ δεν παραδέχθηκε ποτέ την πατρότητααυτού του βιβλίου. Στην δεκαετία του 1920, το να είσαιομοφυλόφιλος, γόνος κάποιας καλής, όπως θα λέγαμε,οικογένειας, ήταν δύσκολο. Σήμερα, στην εποχή μας,η ιστορία ενός ομοφυλόφιλου, είναι πια η ιστορία ενόςκοινού ανθρώπου που φτιάχνει τη ζωή του με τον τρόποπου θέλει αυτός! Πολλές φορές αδιαφορώντας εντελώςγια το τί λέει ο κόσμος. Η αφήγηση της ζωής του, μεύφος σκληρό και συνάμα ποιητικό, που τα λέει όλα, χω-ρίς να τα λέει. Περιγράφει ανθρώπινα μέλη, χωρίς ναμεταχειρίζεται καμιά χυδαία έκφραση. Μιλάει για ερω-τικές πράξεις χωρίς να τις κατονομάζει. Περνάει από τοπεζοδρόμιο στο Θεό, με θαυμαστό τρόπο! και να υπο-γράφει ΑΝΩΝΥΜΟΣ.Από το 1928, το ΛΕΥΚΟ ΒΙΒΛΙΟ, γαλούχησε γενεές ομο-φυλόφιλων, ένθερμων, κατά τα άλλα, υποστηρικτώντου συγγραφέα των «Τρομερών Παιδιών», που πέθα-νε το 1963, έκανε μια μισολαθραία καριέρα, καλυμμένοκάτω από μια ανωνυμία.Μα σημασία πάνω απ’ όλα έχει το ίδιο το ΛΕΥΚΟ ΒΙΒΛΙΟ,το περιεχόμενό του, τόσο μεστό, τόσο αληθινό, τόσοτραγικά ερεθιστικό σε μερικά κεφάλαια, ή σπαραχτικάτραγικό σε κάποια άλλα.