Α Π Ο Ι Κ Ι ΑΜια αποικία απόκτησα στον ουρανό.Τις αφέγγαρες νύχτεςμπορώ καθαρά να δω τη λάμψη της.Την ποτίζω συχνά–πόσο στοιχίζουν άλλωστε τα δάκρυα;–κεράκια στο χώμα ανάβωτο Σάββατο των ψυχώντον φόβονα διώχνω μακριά.Χ Ι Ο Ν Ι Ζ Ε Ι Σ Τ Α Μ Α Τ Ι Α Μ Ο ΥΧιονίζει στα μάτια μουκουρτίνεςμε πείσμα αρχέγονοξύνω το πιάτο του ορίζοντα.