Τρία θραυσματικά πορτραίτα γυναικών που συγκροτούν μια συγκλονιστική σύνθεση με επίκεντρο την τραγωδία του έρωτα. Η ειρωνεία του αφηγητή που υπονομεύει ριζικά το αντρικό βλέμμα, η διαρκής παράθεση των πολύπλοκων εικόνων του φυσικού και κοινωνικού κόσμου, τα ίχνη που αφήνει κάθε ιστορία στην επόμενη, ο αριστοτεχνικός χειρισμός της αμφισημίας, των μεταφορών και των συμβόλων, καθιστούν το έργο του Μούζιλ ένα από τα σημαντικότερα έργα του ευρωπαϊκού μοντερνισμού.