Φασαρία ζωήςΣαν σιγανός ανασασμός κάτι σανυποψία λόγου ήρθε ξανά όσο έλειπες.Ο δρόμος είναι δύσκολος σανπροσπαθείς να μην πατάςστων αλλονών τ’ αχνάρια.Ο Μάντης θεωρήθηκε ένοχοςπως έλεγε αλήθειες.Συμπάει την ζωή αλλά αυτή δεν κάνει φλόγα.Γίνονται κουβάρι ανάκατοοι θυμωμένες σκέψεις.Τι φασαρία,τι κακό εδώ στην γειτονιά μας!Έσπαγαν πιάτα και κανάτια έξω απ’τις πόρτες να μην ξανασιμώσει το κακό.Βαριά πατήματα, σουρσίματα κιανάσες ακούγονται τα σύβραδα.Τα φώτα σκύβουν και κοιτούν ταφωτεινά τους πρόσωπα στα ήρεμα νερά.Βαριανασαίνει απόψε ο ουρανός αισθάνεται ένοχοςγια τ’ άξαφνο φευγιό του ήλιου.Σκιά ξεκορμισμένη απ’ την νύχταφοβάται, ξεμακραίνει, συναντιέταισε κάποιο ραντεβού.Θα φύγουν γρήγορα κι αυτοί.Πόσο θα μείνουνε σιμά μας!Δώστε τους χώμα και νερό που σας ζητάνε.Αν δεν με δεις περνώντας αύριο τοπρωί μην παραξενευτείς καθόλουθα έχω φθάσει εκεί που πρέπει.Με βρίσκουν άσεβο γιατί δενπροσκυνώ τα είδωλα των άλλων.Θρησκέμποροι, χριστέμποροι φόρτωσαντις ένοχές στους μισθωτούς της άγνοιας.Δασκαλεμένοι θεατές, αμέτοχοιειδωλολάτρες της ζωής.