Στη μελέτη αυτή ευνοείται η υπέρβαση του διλήμματος φύση ή νόμος; αναφορικά με την πολιτική πράξη που ρυθμίζει τη σχέση του κάθε υποκειμένου με την κοινωνία των διοικούμενων, ως προς την άσκηση της δικαιοσύνης. Αξιοποιώντας την αξιοσημείωτη βιβλιογραφική του κατάρτιση, ο Ηλίας Βαβούρας διερευνά στοχαστικά -σύμφωνα με τη λογική της ακολουθίας μέσα στην ιστορική διαδοχικότητα- σημαντικές εκδοχές της φιλοσοφικής εννοιολόγησης της σχέσης του φυσικού με τον νομικό παράγοντα (Όμηρος, Επτά Σοφοί, Ηράκλειτος, Δημόκριτος, το θεωρητικό -και- κοινωνικό περιβάλλον της νομικής συνθήκης: Σοφιστές, Ξενοφών, το αντίστοιχο της προτεραιότητας της φύσης: Ιπποκράτης, Θουκυδίδης, Πυθαγόρειοι, Σωκράτης - Πλάτων, Αριστοτέλης), προκειμένου να αναπτύξει τη λογική μιας ανοιχτής υπέρβασης των διλημματικών προσεγγίσεων του πολιτικού ζητήματος [...] Ο σημαντικός σχολιασμός αυτής της φιλοσοφικής συμμετρίας τείνει -όπως και η ευρύτερη προσεκτική άρθρωση της υπό συζήτηση μελέτης- στον τονισμό του κατεξοχήν πολιτικού ζητουμένου, που είναι η αποτελεσματική σχέση της δικαιοσύνης με την ελευθερία. Παναγιώτης Δόικος