Ένα οδοιπορικό στα δύσβατα μονοπάτια της ψυχής της Μυρτώς, εκεί όπου καμιά ηλιαχτίδα δεν κατάφερε να εισχωρήσει ή δεν άφησε το πέρασμά της. Ένα ερωτικό πάθος, που καιροφυλακτούσε χρόνια, σαρώνει χωρίς οίκτο μια μεγάλη φιλία και το ανελέητο κυνήγι του παρελθόντος την οδηγεί στην απέναντι όχθη. «...Η Μυρτώ χάθηκε κρυμμένη σ’ ένα σύννεφο, με τα χέρια γεμάτα αστέρια. Κι εκεί, στο βάθος του ορίζοντα, πίσω από τ’ ολόγιομο φεγγάρι βλέπει τα τεράστια μπλε μάτια της Ελένης να την καλωσορίζουν».