Αν η μέθοδος και τα εργαλεία για να πάρω την εικόνα του κόσμου, γνώση-συνειδητοποίηση του γνωστού, καθαρή, είναι ο νους η γλώσσα οι αισθήσεις, σύμφωνα με την λογική αρχή ότι στα ενάντια αντιστοιχούν ενάντιες ιδιότητες για να πάρουμε τη γνώση τόσο της μεθόδου όσο και του ίδιου του όντος, δεν θα είναι μια άλλη σκέψη άλλη γλώσσα και άλλη αίσθηση. Όλα αυτά κάνουν αυτό που είναι ταγμένα να κάνουν [...].Για να έχει κάποια αξία η αντιπαράθεση μια με γνώση θα πρέπει να σκέφτεται πάνω στα ίδια πράγματα. Όταν λέει ο Π. ότι νοείν και ον είναι είναι το ίδιο αναφέρεται στο πραγματικό ον/είναι και όχι στον φανταστικό άνθρωπο που πετάει, κάτι που δεν είναι πραγματικό αλλά φανταστικό τουλάχιστον για την λογική προσοχή. [...] Πουθενά δεν αναφέρει ο Π. για φανταστικό ή πραγματικό κόσμο/ον/πράγμα. Μιλάει για ον μη ον για αλήθεια και δόξα, για την φυσική πραγματικότητα, τα αντικείμενα 100%. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)