Στις Απεικονίσεις καταστροφής ο συγγραφέας ανατέμνει τον εαυτό του -με αφορμή την εμπειρία του στην ομαδική ψυχοθεραπεία- παρουσιάζοντας κομμάτια από τη ζωή του που αναγκάστηκε να ξαναθυμηθεί για να μπορέσει να κατανοήσει τον εαυτό του και την ασθένειά του. Oι λεπτομερείς περιγραφές των εσωτερικών τοπίων του συγγραφέα -παράλληλα με τα τοπία της ζωής του- μπορεί να είναι μια εξαιρετική συντροφιά σε ασθενείς κι ένα πολύ ενδιαφέρον μάθημα σε σπουδαστές. Αλλά κυρίως ο συγγραφέας αποδεικνύει το πόσο λυτρωτική μπορεί να είναι η εκτόνωση των σκοτεινών δυνάμεων, μέσα στην τέχνη.