Η ΚΑΘΟΔΟΣΤώρα πια έχω συνηθίσει την καθημερινή μου κάθοδοστον Άδηκι όταν τα είδωλα του πατέρα και της μάνας μουμε πλησιάζουν και ρωτούν με αγωνίατι γυρεύεις εδώ κάτω δύστυχε,ποιος δαίμονας σε σπρώχνει να παρατήσεις το φως τουήλιουκαι ψάχνεις μάταια να ζωντανέψεις σκιές ανώφελες,πρόσεχε αγόρι μου μη σε μαγέψουν τα σκοτάδια.