Το θύµα είναι ο ήρωας του καιρού µας. Το να είσαι θύµα προσδίδει γόητρο, επιβάλλει ακρόαση, υπόσχεται και προωθεί την αναγνώριση, ενεργοποιεί έναν ισχυρό µηχανισµό ταυτότητας, δικαιωµάτων, αυτοεκτίµησης. Ανοσοποιεί έναντι κάθε κριτικής, εγγυάται αθωότητα πέραν οποιασδήποτε εύλογης αµφιβολίας.Πώς θα µπορούσε το θύµα να είναι ένοχο, και µάλιστα υπεύθυνο για κάτι; ?εν έκανε, του έκαναν. Δεν πράττει, υφίσταται. Στο θύµα συναρθρώνονται έλλειψη και διεκδίκηση, αδυναµία και αξίωση, επιθυµία να έχει και επιθυµία να είναι. Δεν είµαστε αυτό που κάνουµε, αλλά αυτό που υποστήκαµε, αυτό που µπορεί να χάσουµε, αυτό που µας αφαίρεσαν.Εντούτοις ήρθε η ώρα να υπερβούµε αυτό το παραλυτικό παράδειγµα και να ξανασχεδιάσουµε τους όρους της δράσης του υποκειµένου στον κόσµο: ενός υποκειµένου που να είναι εγγυητής του µέλλοντος, όχι του παρελθόντος.