ΤΟ ΣΥΣΣΙΤΙΟ Οι λεπίδες στάζανε αίματα μάτια τους θάλασσες δάκρυακόβανε και πετούσανε στους περαστικούςολοζώντανες φλούδες δέρματος(μόλις είχαν αρχίσει να φαίνονται τα οστά τους) όλοι σταματούσαναυτοί ανένδοτοι συνέχιζαν να κόβουννα κόβουν και να ωρύονται«άλλος για τη σάρκα μας;»«άλλος για τη σάρκα μας;» εκείνο το μεσημέριδεν έμεινε κανείς νηστικός.