Κι όταν το δέρμα σου γίνει λείοκαι η λάβα σου σβήσει,και δεν έχει πια το κουράγιο να ερωτευτείΤότε εγώ θα είμαι αυτή που θα σπρώξω τις ιδέεςκαι τα θέλω σουνα βουλιάξουν σε ένα νερό νεκρόΣε μια γη που ζωντανό ον δεν υπάρχει,σε μια αμμουδιά που ψάρια νεκρά θα τρώνετα όνειρα που ποτέ δεν έκανες για ‘μένα.