(. . .) Ένα βιβλίο που μελετάει την ομοιοκαταληξία, δε σημαίνει ότι την επαναπροτείνει· ή ότι τη νομιμοποιεί ως τεχνικό χαρακτηριστικό της τρέχουσας ποιητικής πρακτικής. Μπορεί, αντίθετα, να επιχειρεί να δείξει πόσο σοβαρά και με πόσο σεβασμό στη γνησιότητα του ποιητικού αισθήματος χρησιμοποίησε η παραδοσιακή αισθητική το τεχνικό αυτό χαρακτηριστικό. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)