Η ποίηση μοιάζει πολύ με την μουσική και με τα χρώματα... έχει κι αυτή, σα τη μουσική, τους ήχους και τα ηχοχρώματά της, την αρμονία και ίσως και τον ρυθμό...Σ' όσους έχουν κατακτήσει το προνόμιο να απολαμβάνουν την ποίηση, η ποίηση τους δημιουργεί εσωτερικές διαθέσεις από τραγικές μέχρι εύθυμες που μπορεί κανείς να τις παραλληλίσει με τις αποχρώσεις των χρωμάτων...Το μαύρο είναι συνήθως χρώμα πένθιμο και συμβολίζει την θλίψη για κάτι χαμένο ή για κάτι που δεν έρχεται... και συνεπώς η μαύρη ποίηση είναι η ποίηση των τελευταίων χρόνων που όλο και περισσότεροι δημιουργοί εκφράζουν διαθέσεις απαισιοδοξίας...Μέσα όμως από τις γραμμές της μαύρης ποίησης πάντοτε διαφαίνονται σπίθες που προαναγγέλλουν την φωτιά... και είναι η φωτιά αγώνας και δύναμη που μπορεί να ανατρέψει την δυσάρεστη πραγματικότητα...