ΚΕΝΟ ΑΕΡΟΣΤα λόγια μου ν’ ακούωαυτό ζητούσες πάντατο δωμάτιο - κενό αέροςανόητα κουνώ τα χείλη Λέξεις που έγιναν βλέμμασκορπίζουν έξω απ’ το παράθυρο-μόνο αυτό τους έμεινε να κάνουν-στα πάρκα της μελαγχολικής Τασκένδηςμε τις νεκρές πευκοβελόνεςκατάφορτες σακούλεςαπορρίμματα στο κρύο ζέχνουνμυρωδιά ονείρων ματαιωμένων [Να αδειάζουν οι χωματερέςεπίσημα δηλώσανμια κάποια θέσηστην ιστορία της σιωπής μας]