Δεν είναι παρά σε στιγμές που το υπάρχον άτομο μπορεί να βρεθεί σε μια κατάσταση που ενώνει το άπειρο και το περατό, κατάσταση που οδηγεί πέρα από την ύπαρξη. Αυτή η στιγμή είναι η στιγμή του πάθους (...) το πάθος για έναν υπάρχοντα άνθρωπο είναι ακριβώς η κορύφωση της ύπαρξης - όμως είναι ένα γεγονός το ότι είμαστε υπάρχοντες. Μέσα στο πάθος, το υπάρχον υποκείμενο καθίσταται άπειρο στην αιωνιότητα της φαντασίας και ωστόσο είναι συγχρόνως περισσότερο από ποτέ ο εαυτός του.Soren Kierkegaard