ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΜου είπες: μύρισε τη νύχτα για μένακι εγώ πνίγηκα από την απουσία τόσων φίλωνμάτωσα, από χιλιάδες αγκάθια κομμένης απότομα αγάπηςανάμεσα σε νέες πατρίδες και παλιές χρόνια μετάθα αναρωτιόμαστε ποιοι είμαστε πραγματικάκαι τι από τις ρίζες μας απέμεινε μόνο αναγνωριστικόετούτη η μυρωδιά της νύχταςπου ποτέ δε μπορέσαμε να μοιραστούμεαλλά, κατάσαρκα φυλάττουμε ως Θερμοπύλεςκαθένας μόνος τουσε τόπους ξένους, ξένοι κι εμείςακατανόητοι, άμαθοι και αφελείςπνιγμένοι, μόνοι για τη στιγμή εκείνητης συνάντησηςπου ούτε καν προβλέπεταιπρος το παρόν πωςθα υπάρξει