Η ποιητική συλλογή αποτελεί πρώτη εκδοτική παρουσία του Αλέξανδρου Δεδιλιάρη. Εισέρχεται στο πεδίο της νεοελληνικής ποίησης με εφόδιο την πανεπιστημιακή σπουδή και επαφή με την παράδοση, τον ομοιοκατάληκτο στίχο ειδικότερα (και με αναφορές στην ποιητική φιγούρα του Κ. Καρυωτάκη). Ο νεοεμφανιζόμενος δημιουργός τέμνει το χθες με το σήμερα υπηρετώντας τη μορφική δομή της ομοιοκαταληξίας. Παράλληλα, συμβάλλει στον εύλογο διάλογο που έχει ξεκινήσει τόσο σε θεωρητικό επίπεδο όσο και εμπράγματα με δείγματα γραφής από νεότερους υποστηρικτές που τοποθετούνται επί του θέματος σε μια νέα βάση δημιουργικής πρότασης.ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΙΛεγόμαστε «σοφοί» και «ποιητές»,τίτλοι ενός αιώνα περασμένου,ξεβράσματα απ’ άλλες εποχές,ενός καιρού παλιού κι αγαπημένου.Φίλοι και συγγενείς μας λοιδορούνλέγοντας πως η τέχνη δεν προσφέρειχρήματα στους ανθρώπους για να ζουνμ’ ένα πιάτο φαΐ το μεσημέρι.Μας φαίνεται η γνώμη τους ρηχή,καταραμένοι δίχως αμαρτίαστη σκέψη μας η ποίησις ηχείκαι πρόσω ολοταχώς ψωμοζητία!Γυρίζοντας τον δρόμο σκεπτικοίψάχνουμε για τοπία και εικόνες,ώσπου να έρθει η ώρα η κακήνα πρέπει να θεσπίσουμε κανόνες:«Προέχει εργασία σταθερή,ένας μισθός ίσα να μην πεινάμε!»,μα κείνος απ’ την πένα μας στερείκαι μάταια σ’ αυτήν ξαναγυρνάμε.Ορθόδοξοι πιστοί στη συγγραφήτων ονείρων μας άξιοι Δον Κιχώτεςστάζουμε τη μελάνη στο χαρτίπλάθοντας δράκους, κάστρα και ιππότες.