Οι Θέσεις για τη φιλοσοφία της ιστορίας (1940) του Walter Benjamin είναι ένα από τα πιο σημαντικά κείμενα του 20ού αιώνα, και ίσως η πιο σημαντική απόδειξη της κριτικής σκέψης από την εποχή των Θέσεων για τον Φόυερμπαχ του Marx. Κείμενο υπαινικτικό, συβιλλικό, του οποίου ο ερμητισμός είναι διάσπαρτος από εικόνες και αλληγορίες, παραδοξολογίες και ενοράσεις. Ο Michael Lowy δεν επιδιώκει τόσο να ασκήσει κριτική στις Θέσεις, όσο προσπαθεί να τις κατανοήσει. Η προτεινόμενη ανάγνωση δεν έχει στόχο να θεωρηθεί η πιο σωστή ή η πιο επιστημονική. Απλώς, εκεί που άλλες βλέπουν μόνο αντιφάσεις ή αμφισημίες, αυτή αποσαφηνίζει τη θεμελιώδη συνάφεια που έχει δομηθεί από τον Benjamin ανάμεσα σε τρεις ετερογενείς λόγους: τον γερμανικό ρομαντισμό, τον εβραϊκό μεσσιανισμό και τον επαναστατικό μαρξισμό, για τους οποίους η γραφή του παράγει ένα είδος αλχημιστικής συγχώνευσης. Ο Michael Lowy μας δείχνει με τον καλύτερο τρόπο ότι στις Θέσεις ο Benjamin ασκεί μία επαναστατική κριτική στη φιλοσοφία της προόδου, ότι είναι ένας νοσταλγός του παρελθόντος που ονειρεύεται το μέλλον, ένας ρομαντικός οπαδός του υλισμού.