Πρόκειται για μια ιστορία αρχικά εξάρτησης κι εν συνεχεία απεξάρτησης απότο κάπνισμα. Ιστορία όμως, που ο διευθυντής σύνταξης της εφημερίδαςΠελοπόννησος με τη μακρά θητεία σε ένα πλάγιο σατιρικό ύφος, στήνει μεμεγάλα κέφια αλλά και ιδιαίτερα σκωπτική ‒κυρίως απέναντι στον εαυτό του‒διάθεση.Ο Κωνσταντίνος Μάγνης διερχόμενος τη δική του προσωπική σχέση με τοκάπνισμα, εντοπίζει και αναδεικνύει ψυχολογικές στάσεις και διεργασίες,στερεοτυπικές συμπεριφορές και ανταποκρίσεις που συνδέονται με τησυνήθεια του καπνίσματος, προκειμένου να τις αποδομήσει και άρα να τιςκαθυποτάξει, ώστε να μπει στη μάχη σαν έτοιμος από καιρό.Αποφεύγοντας σαν τον διάβολο το λιβάνι και να θεωρητικολογήσει και νααποτρέψει αλλά και να καταγγείλει, το δικό του «καπνιστικό» χρονικό μακράναπέχει από αυτά των εγχειριδίων κατά του καπνίσματος. Διερευνώντας τονμηχανισμό της εξάρτησης, αποκαλύπτοντας τα τρωτά του σημεία, αποδεικνύειπως ο καπνιστής ‒ο κάθε καπνιστής‒ μόνο παγιδευμένος δεν είναι, και πως ομηχανισμός δύναται να γκρεμιστεί σαν πύργος από τραπουλόχαρτα αρκεί οκαπνιστής να το θελήσει. Αποτελεσματικά όπλα στη φαρέτρα του καπνιστήπου προσδοκά την άκαπνη ζωή και τον καθαρό αέρα αναδεικνύονται εδώ ηάγρυπνη ενδοσκόπηση σε συνδυασμό με κάτι ακόμα: την απόφαση τουκαπνιστή να μην πάρει ούτε τον εαυτό του ούτε τη διαδικασία απολύτως στασοβαρά και να ελιχθεί επιστρατεύοντας το χιούμορ.Ειδικά το τελευταίο ‒σήμα κατατεθέν της υπογραφής του Μάγνη από χρόνια‒δίνει και τον τόνο του κειμένου ζωντανεύοντας την εξιστόρηση καιαποδίδοντας ρόλους διακριτούς και στο αντικαπνιστικό επιχείρημα αλλά καιστο αντίθετό του.