Ω θάλασσα που την αυγή διαβαίνεις κανηφόρασα γιορτινή πομπήκαι μ' όλες σου τις θέαινες ξαναγεννιέσαι τώρασε γρήγορη αστραπή:Αστάρτη με κατάμαυρο το στέμμα των κεράτωνκι ολόγυμνο κορμί,π' ορθή στην πλώρη διαπερνάς το μένος των κυμάτωνμ' ακράτητην ορμή -καλοπροαίρετη Ίσιδα, που σώζεις τα καράβιαστου πόντου τη βοή,Τανίτ, που η Τύρος πάντοτε σε προσκυνά μ' ευλάβειακαι βράδυ και πρωί -Κυβέλη, Δίκτυννα, Άσχερα και Καλυψώ και Ρέακι αέναη Τηθύς,κι ατέρμονη επικράτεια του μυστικού Νηρέασ' ωκεανούς βαθείς -