ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ (2)Καράβι στ' ανοιχτάκι ο ταξιδευτής δεμένος στο ακρόπλωρομε πρόσωπο ρημαγμένο άπ' τα γυρίσματατων καιρώνμε τα μαλλιά τα χτενισμένα απ' τον άνεμοκαι το κορμί δαρμένο απ' τα νεράμε άγρια χαρά μιλάει:— Κύματα έρχονται και φεύγουνΣτεριές βουλιάζουν κι αναδύονταιΗ θάλασσα μένειμέσα στα μάτιαμες στη ζωή μου που ολόκληρησε θάλασσα αθροίζεται, σε θάλασσες διαιρείταιμε θάλασσες ερμηνεύεται και θάλασσα εξηγείται [...].