Ξέφυγα από τους καρχαρίες και νίκησα τους τίγρεις, μ' έφαγαν όμως οι κοριοί. Αυτή η φράση συμπυκνώνει την Οδύσσεια του σύγχρονου ταλαντούχου, Οδυσσέα -που πρωταγωνιστεί στο βιβλίο- σε μια Ελλάδα, που λίγο απέχει από εκείνη του Ομήρου και που είναι η δική μας, η σημερινή. Ερωτικό, κοινωνικό και πολιτικό, το μυθιστόρημα φανερώνει μέσα από συναρπαστικές, καθηλωτικές διηγήσεις πως όλα είναι ένα. Ο Έρωτας, η Κοινωνία, η Πολιτική συμβαδίζουν, αποθεώνοντας ή γκρεμίζοντας τις προσπάθειες του καθενός από εμάς. Και η Δημοκρατία; Οι Νόμοι; Το παράξενο είναι ότι υπάρχουν κι έτσι και τους εφαρμόσεις σωστά, το εμπόριο και η βιομηχανία ευημερούν και μαζί τους το κράτος και το κοινωνικό σύνολο. Αν τους αννοήσεις ή τους εφαρμόσεις λάθος, τότε η χώρα πάει στο Δ.Ν.Τ. και γίνεται αφρικανικό κράτος στην περίοδο της αποικιοκρατίας και του σκλαβοπάζαρου διαπιστώνει ο συγγραφέας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)