Ετελείωνε η εκκλησιά. Ο παπάς στεκότανε μπροστά στην Ωραία Πύλη κι αντί δι' ευχών των αγίων πατέρων ημών... έλεγε Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω... Όλο το χωριό σταυροκοπιόταν, και διπλή χαρά ζωγραφιζόταν στο πρόσωπό του. Τέτοια χαρούμενη Λαμπρή δε θυμόταν κανείς να έχη δει εκεί πέρα. Τελειώνοντας ο παπάς το τελευταίο του Χριστός ανέστη είπε: - Χριστός ανέστη, χωριανοί! Και του χρόνου να είμαστε καλά. Κι ο Μεγαλοδύναμος να μας φέρη καλά τ' αδέλφια μας που πολεμούνε στο γεφύρι της Πλάκας, στο Λούρο, στην Πρέβεζα και στα Πέντε Πηγάδια... [...] (Από την έκδοση)