Ο αριστοτέχνης του πεζού λόγου Βιζυηνός, παρά την κάποια ανισότητα που διακρίνει ένα μικρό μέρος της ποιητικής παραγωγής του, αναδεικνύεται και σε αυτό τον τομέα ένας μάστορας που γνωρίζει να δοκιμάζει τον ποιητικό λόγο. Εμπνεόμενος συνήθως από το θρύλο, τη λαϊκή ποίηση και το μαγικό κόσμο του παραμυθιού, κατορθώνει και εδώ να αναδειχτεί σε μία από τις σημαντικότερες για την ιδιαιτερότητα του μορφές της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι από τα καλύτερα ποιήματα του είναι αναμφισβήτητα τα παιδικά που δημοσίευε τακτικά στο περιοδικό «Η Διάπλασις των Παίδων».