Αντί προλόγου θεωρώ υποχρέωσή μου να αιτιολογήσω, γιατί το οδοιπορικό στην αλησμόνητη πατρίδα στον Πόντο, με την συμπλήρωση 80 χρόνων από την οργανωμένη εξόντωση του ποντιακού ελληνισμού, ονομάζω Ποντιακό Όνειρο. Γιατί η παρουσία μου με τη σύζυγό μου στη γη των προγόνων μας κράτησε όσο ένα όνειρο, και ήταν ακριβώς όπως ένα όνειρο, γλυκό, ένα όνειρο που δε θέλουμε να τελειώσει, και όμως ξαφνικά φεύγει. [...](από τον πρόλογο του συγγραφέα)