Οι Ολυμπιακοί αγώνες της Αθήνας στιγματίστηκαν από το σκάνδαλο του ντόπινγκ και τον εθνοχουλιγκανισμό. Πώς όμως να ερμηνεύσει κανείς τις ακραίες εθνοχουλιγκανικές εκφράσεις της κοινωνίας μας αν δεν εννοήσει προηγουμένως τα σαθρά συστατικά της νεοελληνικής ιδεολογίας; Πώς να ερμηνεύσει τον εθνοχουλιγκανισμό χωρίς τα αριστερορθόδοξα και ελληνορθόδοξα ιδεολογήματα μιας ρωμιοσύνης που ιππεύει την υφύλιο και αντιστέκεται στην πραγματικότητα, χωρίς τα μεγαλοϊδεατικά απωθημένα, χωρίς διεθνείς συνωμοσίες, χωρίς την καρικατούρα αντιιμπεριαλισμού που συνίσταται στη ζηλοφθονία των νεόπλουτων απελεύθερων προς τη Δύση, χωρίς το ντόπινγκ της εθνικής ιδεολογίας αλλά και χωρίς τον προστάτη θεό της Ελλάδος, εκπρόσωπος του οποίου δεν είναι μόνον ο κ. Χριστόδουλος;