Διαβαίνω δρόμους βιαστικός για να προλάβω απόβραδο του φεγγαριού τ’ αχνάριαΣαν Στρατοκόπος μοναχός, να στήσω απλό καταυλισμό πριν πέσουν τα σκοτάδια.Μια πορεία είναι η ζωή κι ατέλειωτος ο δρόμος μα νιώθει ευάλωτη η καρδιά όταν βαδίζεις μόνος…Μια συντροφιά αναζητώ στη ζήση τόσα χρόνια, που νιώθει αυτά που λαχταρώ κι ας ζω στην καταφρόνια…