Η επιλογή του τίτλου της παρούσας συλλογής φιλοσοφικών άρθρων έχει να κάνει με το γεγονός ότι η εννοιολογική αντιθετική παρουσία του «πεπερασμένου» και του «απείρου» διατρέχει σχεδόν όλα τα κείμενα χωρίς απαραιτήτως να αποτελεί το κυρίαρχο και κεντρικό σημείο της συγκεκριμένης διαπραγματευτικής στόχευσης. Επίσης, η χρήση του όρου «κόσμος» δεν περιορίζεται στην εμπειρική του εκδοχή, όπου το «άπειρο» δύσκολα εμφανίζεται, αλλά κυρίως στην νοητική του, έτσι που σε συνδυασμό με το «πεπερασμένο» να οδηγεί σε αυτή την ιδιάζουσα εξεικόνιση του υπαρκτού.