Λόγια που λένε αλλά δε μιλούν λόγια που είναι λέξεις και συλλαβίζουν τον ψηφιακό εαυτό τους κι ακύμαντα νοήματα σημαίνουν χωρίς ούτε ένα ήχο παράφωνο... Ας μείνουν στην υπηρεσία της γνώσης να σβήνουν τα ερωτήματα στον κόσμο σαν τα αίματα των φονικών Τι έχουν να κάνουν μ' εμάς το ακατανόητο; Λέξη είναι κι η συγγνώμη να την ζητάει και να την παίρνει μόνο το γνωστό Μα εγώ σου εξομολογούμαι το άγνωστο με λόγια που μιλούν αλλά δε λένε λόγια όχι γνώσης αλλά απόγνωσης Ότι την αμαρτία μου εγώ ου γιγνώσκω Γι' αυτό και με εκδικείται το ιερό κι αποκλεισμένος από το μυστήριο της μετάνοιας χτυπώ το μέτωπό μου και σκορπώ τις στάχτες των μαλλιών μου στο κατώφλι σου δια παντός αμετανόητος στην αγάπη. [...] [Από την έκδοση] Εκτός - ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΦΩΝΑΞΕΣ ΚΑΙ ΓΥΡΙΣΑ - ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΠΙΑ ΜΕ ΤΑ ΤΕΡΤΙΠΙΑ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ - ΤΟ ΩΣ ΣΕΑΥΤΟΝ - ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΜΑΥΡΑ ΣΗΜΑΔΑΚΙΑ - ΑΛΛΟΣ ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΕΒΗΚΕ - ΠΙΟ ΑΡΓΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΑΡΓΟ - ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΤΟ ΧΑΜΗΛΑ - ΣΕΣΗΜΑΣΜΕΝΟΣ ΕΙΜΑΙ - ΚΙ ΑΞΑΦΝΑ ΣΑΝ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ ΝΑ ΛΕΙΠΑΜΕ - ΣΤΟ ΜΠΑΡ ΜΕ ΤΙΣ ΧΡΥΣΕΣ ΕΝΤΑΦΙΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΔΕΣ - ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΕΧΕΙ ΕΝΑ ΒΕΒΑΙΟ ΤΕΛΟΣ - ΑΣ ΜΕ ΟΝΕΙΔΙΣΟΥΝ Επέκεινα - ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΙΛΟΥΝ - ΤΟΣΟ ΜΑΚΡΙΑ ΣΕ ΠΗΡΕ Η ΛΥΠΗ - ΕΜΠΛΕΟΣ ΑΠΟ ΣΕΝΑ - ΕΝΑΣ Ο ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΑΓΥΡΙΣΤΟΣ - ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ - ΓΛΥΚΥΣ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ - ΜΕΛΛΟΝ, ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΕΛΛΟΝ; - ΑΣΣΙΖΗ 1997